Serial: How To Get Away With Murder / Sposób na morderstwo (2014)

Szukaliście serialu, który nie będzie powielał schematów, który będzie świeży, fascynujący i zaskakujący przez KAŻDĄ minutę swojego czasu antenowego? Możecie przestać szukać, bo właśnie go znaleźliście. How To Get Away With Murder dosłownie spadł mi z nieba. Byłam już znudzona kolejnymi słabymi odcinkami seriali, które właśnie oglądałam. Miałam ochotę na coś, na co będę czekać z wytęsknieniem. Czego nie będę mogła i chciała przegapić. HTGAWM to serial właściwie idealny. Ale od początku:

How To Get Away With Murder to historia Annalise Keating. Prawniczki, która prowadzi swoją własną prywatną firmę i jednocześnie - Pani Profesor, która uczy prawa na renomowanej uczelni. Na tym właśnie Uniwersytecie co roku wybiera sobie 5 najwybitniejszych studentów, którzy będą jej pomagać w wygrywaniu spraw karnych swoich klientów. W krótkim czasie Annalise znajduje na te zaszczytne miejsca Wesa, Connora, Ashera, Michaelę i Laurel, którzy pokazali jej, że zrobią wszystko, żeby wygrać. Ich pierwszą wspólną sprawą będzie morderstwo studentki na kampusie, które w krótkim czasie będzie osią tego serialu i będzie się przewijać przez każdy jego odcinek. Oprócz tego, w każdym epizodzie Annalise i jej podopieczni będą starali się wygrać sprawę karną nowego klienta oraz pojawią się... flashbacki z nocy morderstwa. Jakiego morderstwa? No cóż, Annalise nie bez powodu nazwała swój przedmiot akademicki "How To Get Away With Murder" - naszej piątce studentów bardzo się on przyda! Więcej możecie zobaczyć w tym trailerze serialu:

How To Get Away With Murder jest dla mnie serialem idealnym. Nie przymila się on do widza i nie przeprasza. Producentka tego serialu jest sławna z tego, że robi wszystko po swojemu i nie da się zastraszyć. Dzięki temu tworzy niejednoznaczne, nietuzinkowe postaci, które nijak nie dadzą się zaszufladkować jako płytkie, nijakie lub przewidywalne. Każda z nich ma swój własny charakter, swoje własne marzenia, cele i dążenia. Każda z postaci pochodzi też z innej warstwy społecznej i ma inne wyobrażenie o pracy prawnika.

Mamy Wesa, który nosi w sobie jakąś wewnętrzną tajemnicę, jakiś ogromny ból, którego nie możemy zidentyfikować (Poznajecie aktora? Tak, to Dean z Harrego Pottera!). Mamy Ashera, który udaje płytkiego, głupiego osiłka, a który potrafi zdeklasować konkurencję swoim sprytem i znajomościami. Mamy Michaelę, która jest sztywną, ułożoną młodą kobietą, ale walczy o swoje tak mocno, że lepiej nie zaleźć jej za skórę. Mamy też Laurel, która jest ambitna i skryta, ale nie lubi żyć według określonych reguł. I w końcu - mamy Connora, który jest dumnym gejem i który jest tak samo przystojny, jak i przebiegły - wykorzystuje swoją aparycję, żeby uzyskać tajne informacje. W HTGAWM nie brakuje scen, które pokazują, jak też to robi. I oczywiście, po pierwszej gejowskiej scenie, posypało się milion komentarzy do pani producent, że widzowie nie życzą sobie więcej obrazów tego typu. Shonda Rhimes pozostała głucha na takie zażalenia i powiedziała, że będzie produkować taki serial, jaki podoba się jej i ma w dupie wszystkich homofobów, których takie sceny kłują w oczy. Aż ma się ochotę zakrzyknąć: "GO, SHONDA! GO!". Ale HTGAWM nie powinno być szufladkowane z powodu jednej postaci LGBT, ponieważ ma do zaoferowania o wiele, wiele więcej.

Viola Davis, która gra Annalise Keating robi NIESAMOWITĄ robotę. Ta kobieta pokazała, że jest REWELACYJNĄ aktorką, bo mało kto byłby w stanie zagrać tak złożoną postać. Keating z jednej strony jest nieprzewidywalna, a z drugiej - zachowawcza. Z jednej - silna, z drugiej - słaba. I tak można wymieniać bez końca. Ta postać to istna poezja dla oczu i uszu i koniecznie musicie obejrzeć ją w akcji. 

A jak już napomknęłam o akcji... HTGAWM to istny MINDFUCK. Każdy odcinek trzyma w napięciu przez całe 40 minut. Nie co trzeci, nie co piąty - KAŻDY. Jeśli myślicie po jakimś czasie, że wiecie kto zabił, a kto ma coś na sumieniu... to źle myślicie. Scenarzyści szybko wybiją Wam z głowy takie błędne przekonanie. Tutaj nic nie jest oczywiste, a sytuacja z odcinka na odcinek zmienia się jak w kalejdoskopie. Ten serial to istny rollercoaster, na który jednak wchodzi się z prawdziwą przyjemnością. A kiedy kończy się pierwszy sezon... błaga się o jeszcze.

Tę przecudowną całość dopełnia muzyka. W większości odcinków da się usłyszeć przewspaniały, przegenialny zespół, jakim jest IAMX. Ich piosenki to czysta poezja. Wpasowują się one idealnie w mroczny, pełen napięcia (również, a może szczególnie - seksualnego) serial i niesamowicie go dopełniają. "I Come With Knives", "Music People", "Volatile Times" i cała reszta to utwory, które pobudzają każdą jedną komórkę w mózgu i które pomagają tworzyć ten specyficzny klimat serialu.

Z prawdziwą niecierpliwością wyczekuję jesieni, bo jak się okazuje, pierwszy sezon wyjaśnił nam wszystkie zagadki, ale w ostatnim odcinku podrzucił nam garść nowych, które tylko czekają na wspaniały drugi sezon :) Jeśli jeszcze się wahacie, czy obejrzeć HTGAWM, to zamiast tyle nad tym rozmyślać - załączcie sobie pierwszy odcinek. Jestem pewna, że zdecydowana większość z Was nie pożałuje. 

Jeśli chcecie mnie posłuchać, to zapraszam też na wideorecenzję:

Ocena: 10/10