Olga Gromyko "Wiedźma Opiekunka część pierwsza" + dobra nowina o przyszłej studentce :)

Diabeł by nie dał rady, ale baba…

Dwie pierwsze części „Zawód: Wiedźma” czytałam już raz w 2007 roku, więc niczym nie mogły mnie zaskoczyć. „Wiedźmę Opiekunkę część 1” miałam w rękach po raz pierwszy. Jak zwykle na samym początku byłam pod wrażeniem okładki – ja, jak prawie każda kobieta, jestem straszliwą sroką i uwielbiam wpatrywać się w rysunki artystów z Fabryki Słów. Treść natomiast zachwyciła mnie jeszcze bardziej…

W końcu przyszedł ten czas – Wolha zdaje egzamin i odchodzi ze swojej Szkoły (z wielkim hukiem i podziwem innych adeptów). Staje się jeszcze potężniejsza i mądrzejsza niż przedtem. Ale oczywiście wszyscy, którzy uważają się za inteligentnych mentorów, uwzięli się, by wytyczyć jej prawidłową drogę w karierze. Redna więc nie od razu będzie mogła radośnie zawitać w Dogewie -pojechać do swojego najdroższego przyjaciela Lena, by objąć urząd Najwyższej Wiedźmy. Najpierw czeka ją staż na zamku u osobliwego władcy. A kiedy w końcu pojawia się na horyzoncie miasta nieumarłych z nieopisaną ulgą na twarzy, okazuje się, że jest już za późno. Len jest zaręczony i znikł bez wieści w drodze do innego miasta.

Panna W.Redna w końcu poznaje smak pracowania na samą siebie. Nie podejmie jakiegoś zadania – nie dostanie pieniędzy i nie zje kolacji. Ciepłe posiłki w Starminie to już przeszłość. Tak, jakby Wolha w ogóle kiedykolwiek z nich korzystała…

Rzadko się zdarza, żeby wszystkie części cyklu trzymały podobny poziom. Powieść Olgi Gromyko jest jednym z tych wyjątków. Akcja jest wartka, dowcip w dalszym ciągu trzyma się głównej bohaterki (chociaż muszę przyznać, że jest odrobinę rzadszy), a wydarzenia, które następują po sobie nie są naciągane lub wtrącone na siłę. Pisarka musiała dokładnie przemyśleć o czym chce napisać, zanim zaczęła to robić.

Wiedźma w każdej części poznaje nowe postacie, które w mgnieniu oka zaskarbiają sobie uczucie czytelnika. Orsana jest przemiłą dziewczyną z ciekawą przeszłością (i planowaną przyszłością!), godną przyjaźni naszej Wolhy. Nawet nowa kobyłka jest na swój sposób niezwykła i dodaje historii pikanterii.

Na dodatek wisior, który podarował jej wampir, okazuje się kolejnym niedomówieniem ze strony najdroższego przyjaciela, większość napotykanych ludzi gwiżdże z uznaniem na jej widok, a sama Wolha zyskuje nową smoliście czarną klacz i przyjaciółkę Orsanę, przyszłą wojowniczkę.

Moje wakacje jak na razie mijają pod znakiem świata wykreowanego przez Olgę Gromyko i ani przez chwilę nie żałuję tej decyzji. To wspaniała lektura, przy której można się odprężyć. W sam raz na deszczowe dni lub opalanie na ręczniku.

Sześć (to już staje się nudne! :) )

Bardzo dobrze, że wydawnictwo zdecydowało się jednak zmienić tę okładkę. Tu Wolha wygląda, jakby przytyła dobre 20 kilo! 

PS. Wczoraj były wyniki na Politechnice Łódzkiej. Dostałam się na moją wymarzoną od 4 roku życia Informatykę na wydziale FTIMS. Z tego też powodu muszę zrezygnować z niemniej dla mnie atrakcyjnego Dziennikarstwa i komunikacji społecznej na Uniwersytecie Łódzkim. Wolę jednak dostawać umowy o pracę, a nie o dzieło :)

Seria Zawód: Wiedźma to:

Zawód: Wiedźma część pierwsza |  Zawód: Wiedźma część druga | Wiedźma Opiekunka część pierwsza |  Wiedźma Opiekunka część druga | Wiedźma Naczelna